ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

«Αισθάνομαι ενοχές γιατί αν δεν είχα πάει σπίτι με αυτόν τον τρόπο,
αυτό δεν θα είχε συμβεί ποτέ. Ξέρω ότι δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς».

«Παρόλο που ξέρω ότι συνέβη, εξακολουθεί να μου φαίνεται σουρεαλιστικό.
Είναι δύσκολο να το δεχτείς και πραγματικά να το καταλάβεις».

«Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλά για τις πρώτες εβδομάδες αφότου συνέβη.
Τα περισσότερα είναι απλά μια θαμπάδα».

«Ήταν τόσο δύσκολο να βγαίνω έξω, ακόμα και στο μαγαζί.
Δεν ένιωθα ασφαλής».

«Από θυμωμένος γινόμουν λυπημένος
και ξανά πίσω όλη την ώρα».

«Για μένα, η δίκη ήταν ένα είδος αποκατάστασης.
Εν πάση περιπτώσει, ένιωσα καλύτερα μετά».